بعد از چند وقت راکد موندن بلاگ، تصمیم گرفتم از پیامبر(ص) بنویسم، تا هم از دریای رحمتش بهره‌ای ببریم و هم آشناییت پیدا کنیم با حضرت رحمت(روحی فداک) در این زمانه که هر کس و ناکسی از او دم می‌زند.
اما مشغله‌های زندگی روزمره اجازه تحرک بیشتر از این را به من در این وبلاگ نداد.
دیشب، بی‌خوابی که داشتم و دارم، دوباره اجازه خواب را بهم تا وقت سحر نداد.
شروع به مطالعه‌ی کتاب «حلزون‌های خانه به دوش (جریان روشن‌فکری و انقلاب اسلامی)» شهید جان، سید مرتضی آوینی، کردم.
حین مطالعه تصمیم گرفتم بعضی از مطالب و جمله‌های زیبای کتاب را مورد انتشار قرار بدم...
باشد گوشه‌ای به عنوان قدردانی از آن سید شهید عزیز...
***
ولایت‌فقیه نمی‌تواند با پارلمانتاریسم و دموکراسی جمع شود و این گفته البته به آن معنا هم نیست که ولایت‌فقیه با استبداد و یا توتالیتاریسم جمع می‌شود؛ خیر، ولایت‌فقیه یک نظام حکومتی جدید است که نه با دموکراسی و نه با استبداد جمع نمی‌شود و هرگز در جهان جدید سابقه‌ای نداشته است. ولایت‌فقیه با حاکمیت کلیسا نیز، چه به صورت فعلی و چه در صورت قرون‌وسطایی آن، نسبتی ندارد و بنابراین، غرب و غرب‌زدگان با معیارها و منطق خویش هرگز امکان درک آن را ندارند.
ایمان آوردن به ولایت‌فقیه منطق دیگری می‌خواهد که از دین کسب می‌شود و دین نیز بر وحی مبتنی است. نمی‌خواهم بگویم که ولایت‌فقیه عقلایی نیست یا با استدلال عقلی قابل اثبات نیست، اما دین کار را فقط به عقل مردمان واگذار نکرده‌است و پیامبران، شرایع را نه از راه استدلال عقلی بلکه از طریق وحی در می‌یافته‌اند، و اگر نه، تکلیف ما با عقل کج‌اندیش این عوام عالِم‌نما که بت دموکراسی را می‌پرستند چه بود؟ ترجمه دقیق دموکراسی «ولایت مردم» است که در مقابل ولایت‌فقیه قرار می‌گیرد و با آن جمع نمی‌شود، اگر چه فقیه نیز برخوردار از آرای مردم است؛ و به هر تقدیر، از آن‌جا که آرای مردم باید از طریق نمایندگانشان اظهار و اعلان شود، وجود نوعی پارلمان نیز در نظام حکومتی ولایت‌فقیه ضرورت پیدا می‌کند. اما صرف وجود پارلمان به مفهوم پذیرش دموکراسی نیست.
نظام حکومتی ولایت فقیه نظام جدید و بی‌سابقه‌ای است که اگرچه نوعی نوعی حکومت تئوکراتیک -یا به عبارت عامیانه خدامحورانه- است، اما با هیچ‌کدام از قوالب حکومتی تجربه شده انطباق یا حتی شباهت ندارد.
ولایت‌فقیه مبتنی بر اسلام ناب است که هم از حقوق بشر و هم از آزادی دریافتی کاملا متفاوت با مشهورات و مقبولات بین‌المللی دارد. تفاوت معنای آزادی و حقوق‌بشر در نزد ما با آن‌چه د رجهان امروز معمول است آن‌همه زیاد است که می‌توانیم با یقین بگوییم که ما و غربی‌ها فقط در لفظ اشتراک داریم و نه در معنا.
منبع: کتاب حلزون‌های خانه به دوش- انتشارات واحه- چاپ اول- صص66و67
