۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «اسلام» ثبت شده است

از شهید آوینی نوشتن2

بسم الله الرحمن الرحیم

 

بی تکلف، می‌خوام یک قسمت دیگه از مطالب سید جان شهیدان اهل قلم را بنویسم.

از آوینی نوشتن و از آوینی گفتن سخت است، اما... در حد بضاعت و باشد از ما کاری هر چند کوچک در کمک به شناخت آن شهید...

 

"        وقتی طبل جهاد در راه خدا نواخته می‌شود، دوران حکومت عشق آغاز می‌گردد، چرا که جز عشاق کسی حاضر به فداکاری و از جان‌گذشتگی نیست. دوران جهاد، دوران حکومت عشق است، اما در این‌جا که مهبط عقل است، معلوم است که حکومت عشق نباید هم که چنان پایدار باشد. نمی‌شود مردم، مردم که همه عاشق نیستند. از زن‌ها و کودکان و پیرزن‌ها و چیرمردان که بگذریم، آن خیل عظیم اهل دنیا را بگو که از زندگی فقط همین جان یک جان را دارند و به آن مثل کنه به شکمبه گوسفند چسبیده‌اند. تنها عشاق می‌توانند که بر ترس از مرگ غلبه کنند و از دیگران، نباید هم انتظار داشت که از مرگ نترسند.

نگویید «دوران جنگ»، بگویید «دوران جهاد در راه خدا»... و خدا هم این جام بلا را به جز به بهترین بندگان خویش نمی‌بخشد. جام بلاست و به جز به «اهل بلا» نمی‌رسد؛ دیگران آن را شوکران می‌انگارند. پس دوران جهاد نمی‌تواند که طولانی باشد، اما دوران‌های تمتع از حیات گاه آن همه طولانی است که اهل دنیا را نیز دل‌زده می‌کند.

آن‌گاه که طبل جنگ با دشمنان خدا نواخته می‌شود و اهل بلا درمی‌ابند که نوبت آنان دررسیده است، اهل دنیا چون مارمولک‌های بیابانی که از رعدوبرق می‌ترسند، ناله‌کشان به هر سوراخی پناهنده می‌شوند. وقتی طبل جنگ برای خدا نواخته می‌شود، عشاق می‌دانند که نوبت آنان رسیده است... وقتی طبل جنگ برای خدا نوواخته می‌شود، در نزد اینان عقل و عشق دست از تقابل می‌کشند و عقل، عاشق می‌شود و عشق، عاقل؛ آن‌همه عاقل که صاحب خویش را به سربازی و جانباز ی می‌کشاند. اما در نزد دیگران، ترس جان و سر، عقل را به جنونی مذموم می‌کشاند. و هر ننگی را می‌پذیرند تا بتوانند این خون تمتع از حیات را بمکند، مثل کنه‌ای که به شکمبه گوسفند چسبیده است.

دوران جنگ، دوران تجلی عشق بود و دوران جلوه‌فروشی عشاق، و سرّ این سخن را جز آنان که به غیب ایمان دارند و مقصد سفر حیا ت را می‌دانند، درنمی‌یابند." 

بخشی از مقاله "ای بلبل عاشق، جز برای شقایق‌ها مخوان!"- از جلد دوم کتاب آینه جادو

۲۱ مرداد ۹۴ ، ۲۳:۳۲ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
سید علی حیدری

احادیثی از پیامبر اکرم (ص)

احادیثی موضوعی از پیامبر رحمت (ص)


 می توانید با استفاده از جست و جو در صفحه به حدیثی که علاقه مند هستید دسترسی پیدا کنید.


این مطلب به مرور به روز رسانی می شود.


« ثواب درختکاری »

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :

مَن نَصَبَ شَجَرَةً و صَبَرَ عَلى حِفظِها والِقیامِ عَلَیها حَتّى تُثمِرَ کانَ لَهُ فی کُلِّ شَى ءٍ یُصابُ مِن ثَمَرِها صَدَقَةٌ عِندَاللّهِ؛

هر کس درختى بکارد و در نگهدارى آن بکوشد تا میوه دهد، در برابر هرچه از آن میوه به دست آید، پاداشى نزد خدا خواهد داشت.


« الگوی مصرف »

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :

لا مَنعَ ولا إسرافَ ، ولا بُخلَ ولا إتلافَ؛

نه تنگ گرفتن [پسندیده است] و نه زیاده روى؛ نه تنگ چشمى و نه تباه کردنِ [اموال].

بحار الأنوار : ج ۷۷ ص ۱۶۶ ح ۲ / الگوی مصرف از نگاه قرآن و حدیث، ص 106


« ثواب رسیدگی به بیمار  »

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :

مَن سَعى لِمَریضٍ فی حاجَةٍ قَضاها أو لَم یَقضِها ، خَرَجَ مِن ذُنوبِهِ کَیَومَ وَلَدَتهُ اُمُّهُ؛

هر کس در برآوردن نیاز بیمارى بکوشد، خواه آن را برآورد و خواه برنیاورد، از زیر بار گناه خویش بیرون مى رود، به سان آن روز که از مادر، زاده شده است.

امالی صدوق ، ص۵۱۷ ، ح۷۰۷ / دانشنامه احادیث پزشکی ج 1 ص 180


« نیکوکاریِ آسان! »

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

البِرُّ شَیءٌ هَینٌ: وَجهٌ طَلقٌ، وکَلامٌ لَینٌ؛

نیکى، چیز (کارِ) آسانى است: چهره گشاده و سخن نرم.

الفردوس: ۲ / ۳۲ / ۲۲۰۱ / خیر و برکت از نگاه قرآن و حدیث: ج1 ص50


« نماز، مرز اسلام و کفر  »

پیامبر خدا صلى اللَّه علیه وآله:

ما بَینَ المُسلِمِ وبَینَ الکافِرِ إلّا أن یَترُکَ الصَّلاةَ الفَریضَةَ مُتَعَمِّداً أو یَتَهاوَنَ بِها فَلا یُصَلِّیَها؛

میان مسلمان و کفر، جز این نیست که نماز واجب را به عمد ترک کند و یا آن را از سر سبک شمردن نخواند.

ثواب الأعمال: ص ۲۷۵ ح ۱ / شناخت‌نامه نماز: ج2 ص738


«اطاعت از نماز!»

پیامبر خدا صلى اللَّه علیه وآله:

لا صَلاةَ لِمَن لَم یُطِعِ الصَّلاةَ، وطاعَةُ الصَّلاةِ أن تَنهى‏ عَنِ الفَحشاءِ وَالمُنکَرِ؛

کسى که از نماز فرمان نبرد، نمازى ندارد و فرمان بردن از نماز، خوددارى از کار زشت و ناپسند است.

تفسیر الطبری: ج ۱۱ جزء ۲۰ ص ۱۵۵ / شناخت‌نامه نماز: ج1 ص124


« امّت رسول خدا صلی الله علیه و آله »

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :

لا تَزالُ اُمَّتی بِخَیرٍ ما تَحابُّوا وتَهادَوا ، وأدَّوُا الأَمانَةَ ، وَاجتَنَبُوا الحَرامَ ، وقَرَوُا الضَّیفَ ، وأَقامُوا الصَّلاةَ ، وآتَوُا الزَّکاةَ ، فَإِذا لَم یَفعَلوا ذلِکَ ابتُلُوا بِالقَحطِ وَالسِّنینَ؛

امّت من، تا زمانى که یکدیگر را دوست بدارند، به هم هدیه دهند، امانت را برگردانند، از حرامْ دورى کنند، از میهمان پذیرایى کنند، نماز بگزارند و زکات بپردازند، پیوسته در خیر به سر مى برند و هر گاه چنین نکردند، به قحطى و خشک سالى مبتلا مى شوند.

عیون أخبار الرضا علیه السلام : ج ۲ ص ۲۹ ح ۲۵ / دانشنامه قرآن و حدیث: ج 7 ص 62

۱۱ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۸:۳۸ ۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
سید علی حیدری